دارد عبایی قهوه ای بر روی دوشش

محجوب و ساکت گوشه ی سالن نشسته

دارد کتابی را قراءت می کند باز

این دلبر روحانی من، چشم بسته

شرم و حیای چشم هایش.. سر به زیریش

او یک فرشته، پیش من، روی زمین است

روی سرش عمامه ی مشکی ست، یعنی

ذریه ی نسل امیر المؤمنین است

احساس من از شوق عشقی آسمانی ست

جای برادر چهره ای معصوم دارد

هرچند می خندد ولی طبق روایات

ته چهره ی او حالتی مغموم دارد

من در خیالم پیش او خوشبخت هستم

یک زندگیِ ساده ی پاک و صمیمی

در یک محله پشت حوزه خانه داریم

یک خانه با معماری خوب و قدیمی

دنیای پاک زندگی در حجره ها را

من چند وقتی می شود که دوست دارم

لیست خرید خانه را هم در خیالم

لای کتاب المکاسب میگذارم

هرکس برای عشق خود دارد دلیلی

درگیر حوزه قصه ی من گشته این بار

یعنی خدا را پیش او حس می کنم خوب

یا رب خودت در هرکجا او را نگه دار

مادر صدایم میزند: برخیز دختر

اصلا حواست نیست انگاری؛کجایی؟

می پرسم:آن آقا…همان گوشه…کجا رفت؟!

لعنت به من با این خیالات کذایی..

مولای من!

عیدی من ، شهادت به سبک حسین باشد…

برادرم.. علی جان!

شب ولادت مولایت از او چه طلب کردی

که به نیمه شب نرسیده

حاجت گرفتی؟!

+ شهید علی خلیلی نیمه شعبان سال 90 برای ادای فریضه امر به معروف و نهی از منکر مورد ضرب چاقوی اراذل قرار گرفت و به حالت اغما رفت و 4 فروردین سال 93 به فیض شهادت نائل امد..

روزها در حال گذر

شب ها در حال عبور

این زمان است که در گذرِ جاری حضورت

قدم می زند در خلقت

و گرنه تا تو که صاحب زمانش هستی ” هستی ” 

زمان را ارزشی برای گذشتن نیست

ثانیه ها را

به نامت

به عشقت..

به سبک بالی می گذرانم که غرقم در حضورت

که لبریزم از داشتنت

و تو تمام دارایی منی در زمین

یاد هست ؟

فقط از تو نامی می شناختم و نَسَبی

و آن هم به امام بودنت بود و بس

اما حال:

مرا ببین که چه حوّای بیقراری شده ام برای آدم م

مولای من:

اگر قرار به عشق و عاشقی باشد آن هم به رسم ابتدای خلقت :

من فقط تو را برای عشقبازی انتخاب می کنم

تنها تو را که لایق عاشقانه های خدایی در خلقت

تو که والاترین انسانی در آفرینش

تو که قرارِ خلقت،از ابتدا تا انتها به آرامش نگاهت بسته است

مرا بخوان

مرا بخواه..

اجازه بده کمی در خلوت های عاشقانه ام تنهایی ام را با تو قسمت کنم:

برایت یک دنیا عشق کنار گذاشته ام با دسته ای نرگس

کم است اما به بزرگواری ات قبول کن

که از وقتی تو شدی دارایی ام :

تمام داشتن های دنیا برایم حقیر می آید

این من

این خیابان دنیا

این تو

این مسیر روشن ظهور..

چشم به راهم

نشانه ام دسته ی زیبای نرگسی که در دست دارم

آمدی مرا حتما می بینی

+ بازم به هوای تو میخونه دلم اقا

مهربان باش دلم

با دگران باش دلم

چون زمین باش دلم

سبزترین باش دلم

گرچه افتاده به خاکی دل من

همچنان کوه، چنین باش دلم

بعضی از مردم این شهر به غم نزدیکند

با غم مردم این شهرعجین باش دلم

خودپسندی صفتی نیکو نیست

همه بین باش دلم،

پاک ترین باش دلم

گفته بودند که انگشتر ایمان صبر است

بهر انگشتری صبر، نگین باش دلم..

فک کن یه رفیق داری که خیلی دوسش داری و همه کار براش میکنی..

یه روز وقتی که داری از خیابون رد میشی متوجه میشی که رفیقت داره با یه نفر دعوا میکنه

تو هم میری جلو و با طرف دست به یقه میشی.. خلاصه تو دعوا سنگ تموم میذاری

اما بعد چند روز میبینی رفیقت داره با همون ادم راه میره و میگه میخنده

چه حالی میشی؟

تو به خاطر رفیقت با اون دعوا کردی و حالا اونارو با هم…

قضیه ما و خدا هم دقیقا همینطوره.. خدا شیطان رو به خاطر اینکه به ما سجده نکرده طرد میکنه

ولی ما خدارو رها کردیم و رفتیم سمت شیطان..

+ ای کسی که وصال ما را ترک کرده ای، برگرد. و ای کسی که بر جدایی از ما سوگند خورده ای، سوگند خود را بشکن.ما ابلیس را برای این از خود راندیم که بر تو سجده نکرد